دیری چشم به راهمان می گذارد

دیری چشم به راهمان می گذارد،
با این همه چه زود فرو می ریزد
روح شکوفه های گیلاس!

سوکی

در تعقیب دوچرخه

با خود می کشاند

تا در خانه

دوچرخه سوار باد را

دوباره افتاب

سماجت باران

بی تفاوتی سنگ ها

دوباره آفتاب

سپیدی سوزنبان

صبح، قطار

شب، قطار

سوزنبان در سوت ها سپید می شود

سهیل محمودی «حالا هر دو تنهاییم»

سنگ های اهلی

سنگ های هال

اهلی شده اند

عربده کوهستان کجاست؟